Anadolu’nun bir Türk vatanı olmasında çok önemli rol oynadıkları Tarih otoriteleri tarafından kabul edilen Çepnilerin Anadolu’daki Varlıkları on ikinci yüzyıla kadar gitmektedir. Bunların Anadolu’ya Nasıl geldikleri, nerelere yerleştikleri, nasıl yayıldıkları Hakkında ise ayrıntılı bilgiye sahip değiliz. Onikinci ve onüçüncü Yüzyıllara ait belgeler daha çok Çepni varlığından ve onun Menşeinden söz etmekte, daha sonraki yüzyıllarda ve özellikle on Altıncı yüzyıldan itibaren tutulmaya başlanan Osmanlı tahrir Defterlerinden elde edilen bilgiler, Çepnilerin Anadolu’nun İskânında ve Türkleşmesinde oynadıkları büyük rolü ortaya Çıkarmaktadır. Bu çalışmada önce kronolojik bir sıra takip edilerek Kaynaklardan Çepni adı ve menşei ile ilgili bilgiler verilecek, daha Sonra Anadolu’daki Çepni yerleşim yerleri tanıtılacak ve Doğu Karadeniz bölgesinin Türkleşmesinde oynadıkları önemli rol Anlatılacaktır.
Çepnilerin Menşei ve Çepni Adının Manası Çepnilerden söz eden Bütün kaynaklar, onların Oğuz Türklerinin bir boyu olduğunda görüş Birliği içindedirler. Çepnilerden söz eden en eski yazılı kaynak Kaşgarlı Mahmud tarafından 1072-1076 yılları arasında yazılan Divanü Lûgati’t Türk’tür. Türk dili, tarihi ve kültürü yönünden çok zengin Bir hazine olan bu eserde Kaşgarlı Mahmud, Oğuz boyları hakkında da Bilgi verirken, Oğuzların yirmi iki bölük olduğunu, her bölüğün ayrı Bir belgesi ve hayvanlarına vurulan bir alâmeti olduğunu Belirttikten sonra birinci boy olan Kınık’tan başlayarak tek tek bütün bölükleri tanıtır. Çepni boyu, Kaşgarlı’nın yirmi iki bölüğe ayırdığı Oğuzların yirmi birincisidir.
Çepni adının geçtiği ikinci yazılı kaynak on dördüncü yüzyıla aittir. Reşidüddin Fazlullah’ın 1310 tarihinde yazdığı Câmi’üt Tevahir’in ikinci cildinde Tarih-i Oğuzân ve Türkân (Oğuzların ve Türklerin Tarihi) adıyla Oğuz Destanı nakledilir. Bu destanda, Oğuz’un daha yaşarken Bozoklar ve Üç oklar diye ikiye ayırdığı altı Oğlundan yirmi dört torununun olduğu, Oğuz’un vefatından sonra onun Yerine Kün Han geçtiği, Oğuz’un çok değer verdiği bilge bir kişi Olan Irkıl Hoca’nın, devletin devamlılığının sağlanması, ileride herhangi bir kargaşaya meydan verilmemesi için bu yirmi dört oğula Birer lâkap ve birer ongun ve hayvanlarına vurmaları için de birer Tamga tespit edilmesinin gerekli olduğunu Kün Han’a söylediği, onun Da bu fikri kabul ederek bu işi yapmak üzere lrkıl Hoca’ yı Görevlendirdiği, Irkıl Hoca’nın da yirmi dört evladın her birine Birer lâkap, birer tamga ve birer ongun tespit ettiği anlatılır.
Bu kaynağa göre Çepni, Üç Oklar’ın en büyüğü olan Kök Han’ın Dördüncü oğludur. İlk kez bu eserde Çepni’nin manası üzerinde Durulmuş ve Çepni, Nerede düşman görse durmayıp savaşan (Kandaki Yağı göre, derhal savaşır ve çapar. Bahadır) şeklinde tanıtılmıştır. Ongununun Sunkur: Umay, Ülüşü (şölenlerdeki et payı)nün, Sol Karı yağrın, sol yanbaş olduğu belirtilmiş ve damgası verilmiştir. XIV. Yüzyılda Çepni adı, Ebû Hayyân’ın, Kitabul-Idrâk li-Lisanil Etrâk adlı eserinde Çepni-kabîletün minet-Türk şeklinde geçer.
Eserde, Türk boylarından sadece Kınıklarla Çepnilerden söz Edilmektedir. Bu bilgi XIV.yüzyılda Çepnilerin sadece Anadolu’da Değil, Mısır’da bile tanındığını göstermesi bakımından çok Önemlidir. XV. Yüzyılda Yazıcıoğlu Ali, Reşüdüddin’den bazı değişiklikler Yaparak Türkçe’ye çevirdiği ve Tarih-i Âl-i Selçuk adlı eserinin Baş tarafına aldığı Oğuznâme’de Çepniler hakkında bilgi verir. Bu Eserde Çepni’nin damgası diğerlerinden farklıdır.
Tarihlere tarihi yapan ve yazan han olarak geçen Ebülgazi Bahadır Han’ın 1660’ta tamamladığı Şecere-i Terakime de, tıpkı bundan önce Sözünü ettiğimiz Reşideddin’in Farsça Oğuznamesi gibi Oğuz Kağan Destanı’nın bir başka şekli, yani Türkmen rivayetidir. Ebülgazi Bahadır Han, bu eseri yazarken hem Reşideddin’den faydalanmış, hem De canlı Türkmen rivayetlerini toplamıştır. Bu yönüyle müstesna biryere sahip olan eser Oğuzname’nin Türkmen rivayeti, bir başka Deyişle Çağataycasıdır.
Eserin Oğuz Han’ın Torunlarının Adlarının Manası ve Damgalan ve Kuşlarının Zikri adlı bölümde Oğuz’un yirmi dört torununun adları, Adlarının anlamları, damgaları ve kuşları belirtilmiştir. Bu Kaynakta Çepni, Oğuz’un on altıncı torunu olarak gösterilmiş, Çepni’nin anlamının cesur, kuşunun devlet kuşu (hümay) olduğu Belirtildikten sonra, damgasının şekli verilmiştir.
On yedinci yüzyılda Katip Çelebi, Cihannûma adlı coğrafya Kitabında Çepnilerden söz ederken dillerinin Türkçe-Farsça karışık Bir şey olduğunu söyler. Gyula Nemeth Çepni adının Kırgızca çep(=kalkan) ve Türkçe çeper (=duvar, çit, parmaklık) kelimeleriyle İlgili olduğunu ileri sürmüştür. Ona göre Çepni adı kök bakımından koruyucu (birlik) ve özellikle sınır koruyucu (birlik) anlamına Gelmektedir. Çepni adındaki -ni eki Beçenek-Beçene-beçe adlarında Gördüğümüz -ne, -na, -ne, -ni, -nu, -nü ekiyle birleştirilebilir. Aynı eke Çağatayca tuzni (= buzağı) kelimesinde de rastlanmaktadır.
Kafesoğlu da Eski Türk boylarının adları boyun siyasi ve sosyal Hususiyetlerini meydana koymaktadır. Dedikten sonra Çepni’yi, Askeri teşkilat ve unvanlarla ilgili olan Çor, Yula, Kapan, Külbey, Yabuka, Yeney, Taryan, Iğdir, Buka, Tarduş vb. İsimlerle birlikte bu Gruba dahil etmekte ve Çepni adının askeri ve siyasi özellik Taşıdığını belirtmektedir. Geybullaev de Azerbaycan’ın Şamaha Bölgesinde Çepni kelimesiyle bağlantılı 17 yer adı bulunduğu Bildiriyor. Bunlardan Çepli, Cabani, Çapni şeklinde olanlar Zangezur Ve Kuba bölgelerindedir. Kazak şehrinin Daşsalahlı Bölgesinde Çepli Adlı bir yer bulunmaktadır.
Soltanşah Ataniyazov, Şecere adlı eserinde Kaşgarlı, Reşidededin, Yazıcıoğlu ve Ebülgazi’den, bizim de yukarıya aldığımız bilgileri Aktardıktan ve bunlara Salar Baba’nın görüşlerini ekledikten sonra Çepni kelimesinin etimolojisi üzerinde durur ve bu bilim adamlarının Güzel fikirlerini inkâr etmediğini, ama, Çepni adının eski Türk sözü Olan ve küçük grup, sürü anlamındaki çep, çöp sözünden Türediğini de bilmemiz gerektiğini söyler. Daha sonra Çepnilerin Tarihi hakkında kısaca bilgi vererek, Selçuklular döneminde (ll.yy.) Bunların büyük bir bölümünün İran’a, Türkiye’ye Kafkasya’ya ve Irak’a geçtiklerini Türkmenistan’da Alili, Ata. Göklen, Hatap ve Hıdırili boylarıyla Çepbe, Çovdur ve Ersarıların Çepek, Burkazların Çepbece diyen aşiretlerinin kadim Cepnilerle aynı kökten Gelmelerinin mümkün olduğunu belirtir.
Buraya kadar verilen bilgiler bize Çepni boyunun, XII. Yüzyıldan Bu yana Anodolu, İran, Azarbeycan ve Mısır’ı içine alan çok geniş Bir coğrafyada tanındığını göstermektedir. Daha önce de belirtildiği Gibi, Çepnilerin Anadolu’ya ne zaman geldikleri, nerelere ve nasılyerleştikleri hakkında yeterli bilgiye henüz sahip olamamakla Birlikte, Faruk Sümer’in, ulaşabildiğimiz diğer araştırmacılar Tarafından da kabul gören Türkiye tarihinin yerli kaynaklarında adı İlk önce ortaya atılan Oğuz boyu muhtemelen Çepnilerdir şeklindeki Görüşü Anadolu’ya ayak basan ilk Türk boyu veya ilk boylardan Birisinin de Çepniler olduğunu ortaya koymaktadır.
Çepnilerin Anadolu’daki varlığını incelmeye başladığımızda Karşımıza çıkan ilk isim Hacı Bektaş Veli oldu. XIII. Yüzyılda Yaşayan Hacı Bektaş Veli’nin hayatını anlatan ve XV. Yüzyılın son Çeyreğinde kaleme alınan Menâkıb-ı Hünkâr Hacı Bektaş-ı Veli adlı Eserden Hacı Bektaş Veli’nin Suluca Karahöyük’teki ilk müridlerinin Çepniler olduğu anlaşılmaktadır: Hacı Bektaş, Kırşehir’e, Suluca Karahöyük’e (bugünkü Hacı Bektaş İlçesi) gelir. Burada, çepniboyundan bir oymak oturmaktadır. Uluları Yunus Mukri’dir. Yunusmukri okumuş yazmış bir insan olup, dört oğlu vardır: İbrahim, Süleyman, İdris ve Saru. İdris ile Saru da okumuşlardır. İdris’in Karısı, Bektaşiler tarafından sonradan kutlu sayılacak olan, Kadıncık Ana-Kutlu Melek’tir. Kadıncık Ananın çocuğu olmamaktadır. Bir gün rüyasında, on dört dolunay koynuna girer. İdris Hoca, bunun Çocuğu olacağı manasına geldiğini müjdeler. Daha sonra Bektaş Veli Çıkagelir. Kadıncık Ana’yı evlat edinir. Onun duası sayesinde ve Burun kanı kerametiyle. Kutlu Meleğin çocuğu olur. Doğan çocuğun Adı, Timurtaş veya Seyyid Ali Sultan’dır. Kuvvetli bir ihtimalle Bektaşi Çelebileri de bu Kadıncık Ana ile İdris Hoca’dan Gelmişlerdir.
Faruk Sümer’e göre, Anadolu’daki dinî hareketlerden ekserisinin de Çepni boyu ile yakın ilgisi vardır. Muhtemelen 1240’taki Baba İshak Ayaklanmasına katılan Türkmenler arasında onlar da vardı. Ona göre, İlhanlı hükümdarı Olcaytu’nun On İki İmam Şiîliği’ni kabul Etmesinden sonra Anadolu’daki Ulu Yörük, Boz Ok, Yukarı Kelkit ve Canik’te yaşayan göçebe birçok topluluk, Halep Türkmenlerinden bazıoymaklar ile Sivas, Tokat, Amasya, Canik, Malatya, Dersim bölge veyörelerindeki birçok köy bu mezhebi yani Şiîliği kabul etmişlerdirve buralarda Şiîliği yayanlar da Barak Baba dervişleri ile diğer Şeyh ve dervişlerdir. Aşağıda haklarında detaylı bilgi verilecek Olan bu Türkmen topluluklarının içinde Çepni oymakları da vardır.
Çepnilerle yakından ilgili diğer bir dinî olay da Şeyh Cüneyd ile Haleflerinin Anadolu’daki faaliyetleridir. Çepnilerin karadenizbölgesine yerleşmeleri ve Safevî Devleti’nin kuruluşunda oynadıkları Rol ile on altıncı yüzyıldan itibaren Osmanlı Devleti’nin Çepni Politikasındaki olumsuz değişiklikleri anlayabilmek için bu olayın Hiç değilse ana hatlarıyla bilinmesinin gerektiği kanaatindeyiz. Safevî tarikatı, XIV. Yüzyılda Azerbaycan’ın Erdebil şehrinde Safiyeddin İshak adlı bir şeyh tarafından Sünnî-Şafiî ilkelerine Göre kurulmuştur. 1429’da tarikatın başına Şeyh İbrahim geçmiş ve Onun döneminde tarikat sadece İran’da değil Irak ve Anadolu’da da Tanınmaya ve yayılmaya başlamıştır. Şeyh İbrahim’in 1447’de ölmesi Üzerine yerine kardeşi Şeyh Cafer geçmiş, babasının yerine tarikatın Başına geçmek isteyen Şeyh Cüneyd amcasıyla ile yaptığı mücadeleyi Kaybedince Anadolu’ya gitmiş, kendisine bağlı olanlarla önce Sivas’a Gelmiş ve Padişah II.Murad’dan Kurt Beli’ni kendisine mülk olarak Vermesini rica etmişse de bu isteği yerine getirilmemiştir. Bunun Üzerine Karaman ülkesine giden Cüneyd orada da barınamayınca İçıi’deki Varsakların yanına gitmiş, oradan Çukurova’ya geçmiş Oradan da İskenderun yöresine gelip, Ersuz dağındaki harap bir Kaleyi Bilal Oğlu denilen bir emirden alarak tamir etmiş ve buraya Yerleşmiştir. Buradan adamlarını göndererek zaman zaman da kendisi Giderek başta Halep Türkmenleri olmak üzere Dulkadırlı ve Üçoklu Oymaklarının hemen hemen tamamını kendisine mürid yapmıştır. Şeyh Cüneyd’in bu faaliyetlerini haber alan Memlük devletinin harekete Geçmesi üzerine Şeyh Cüneyd burayı terk etmek zorunda kalmış, Canik Yöresine giderek buranın hakimi Mehmet Bey ile buluşmuştur. Bundan Sonra bütün müridlerine silahlarıyla birlikte yanına çağırmış ve Mehmet Bey ile birlikte Trabzon üzerine yürümüştür. Aya Fokas Manastırına kadar gelen Trabzon İmparatoru IV.Yuanis’i burada Bozguna uğratan Şeyh Cüneyd 1454’te Trabzon’u kuşatmış ancak Askerleri surları aşamamıştır. Fatih tarafından da tehdit edilince
Üç gün sonra kuşatmayı kaldırarak Kelkit vadisine geri dönmüştür. Sıvas beylerbeyisi Hızır Bey’in üzerine geldiğini duyunca Ak Koyunlu Hükümdarı Uzun Hasan Bey’in yanına gitmiştir. Uzun Hasan, önce Cüneyd’i tevkif ettirmişse de daha sonra Şeyh Cüneyd’in kendisine 20.000 askeriyle müttefik olma teklifi üzerine onu sadece serbest Bırakmakla kalmamış, kız kardeşi Hatice Begüm’ü de onunla Evlendirmiştir. İşte bu evlilikten Şah İsmail’in babası Şeyh Haydar Dünyaya gelmiştir.
Şeyh Cüneyd’in 1460’ta Şirvanşah Halilullah’la yaptığı savaşta ölümü Üzerine müridleri Oğlu Haydar büyüyüp dayısı Hasan Han sayesinde Safevi şeyhliği postuna oturunca onun etrafında toplandı ve Cüneyd’in vasiyetine uyarak ona biat ettiler. Şeyh Haydar babası Gibi Anadolu’yu dolaşmadı ama Türkiye’den gelen kabiliyetli Müridleri Erdebil’de yetiştirdikten sonra onları Halife’ unvanı ile Anadolu’ya göndererek orada tarikatını yaydı ve mürid sayısını Çoğalttı.
Yeterince güç kazandığına inanan Şeyh Haydar Anodolu’dan gelen on Bin müridiyle önce 1486’da Demirkapı ötesindeki Kafkas kavimlerine Saldırdı ve zengin bir ganimetle geri döndü. İki yıl sonra da hem Babasının intikamını almak ve hem de Şirvan’ı ele geçirip orada bir Devlet kurmak için doğrudan Şirvan hükümdarının üzerine yürüdü. Onunla başa çıkamayacağını anlayan Şirvan hükümdarı Ak Koyunlu Hükümdarı Yakup Bey’den yardım istedi. 1488’de Yakup Bey’le yaptığı Savaşta Şeyh Haydar öldü.
Bu olaydan sonra da Safevî müridleri dağılmayıp Haydarın büyük oğlu Sultan Ali’nin etrafında toplandılar. Ak Koyunlularla yapılan ikinci Savaşta Sultan Ali de öldü. Bütün aramalara rağmen küçük kardeşi İsmail bulunamadı. İsmail, müridler tarafından kaçırılarak Götürüldüğü Gilan ülkesinde altı yıl kaldıktan sonra 1500’de Erzincan’a geldi ve Türkiye’nin her tarafına haber göndererek Müridlerini yanına çağırdı. Erzincan’da başına topladığı Türkiyeli Göçebe ve köylü müridlerle İran’a döndü ve Ak Koyunlular’ı yenerek Safevî Devletini kurdu. Böylece dedesi Şeyh Cüneyd’le başlattığı, Babası Şeyh Haydar’ın sürdürdüğü ve her aşamasında Anadolu Türkmenleri ile Çepnilerin önemli rol oynadığı bu hareket o sırada Henüz on beş yaşında olan Şah İsmail tarafından başarıyla Tamamlanmış oldu.
Bundan sonra Anadolu’dan İran’a doğru on yedinci yüzyılın Ortalarına kadar devam eden bir göç başladı. Göç eden Türkmenler Arasında sayıları çok olmamakla birlikte Çepniler de vardı. 1576’da Çepnileri İran’da Muhammed Bey, Mahmud Halîfe ile Dönmez Sultan adlı Beyler temsil etmekte, bu üç dirlik de Kuzey Azarbeycan’daki Karabağ Bölgesinde bulunmaktaydı. İran’daki çepnilerle ilgili son bilgi Şah Abbas devrine (1590-1628) aittir. Bu dönemde nüfuzlarını giderek Kaybettikleri ve hiç istemedikleri Gilân yöresine, üstelik Başlarında kendilerinden olmayan kul takımından bir emirle Göçürüldükleri biliniyor. Şah Abbas’tan sonra İran’daki Çepnilere Ait başka bilgiye rastlanmıyor. Geybullaev’in Azerbaycan’ın Şamaha Bölgesinde Çepni kelimesiyle bağlantılı olduğunu söylediği on yediyer adı muhtemelen bu Çepnilere aittir.XVI. Yüzyıl tahrir Defterlerinden anlaşıldığına göre başta Halep olmak üzere Anadolu’nun birçok yerinde henüz yerleşik hayata geçmemiş olan Çepni Toplulukları bulunmaktaydı. Bu dönemde Anodolu’da Çepnilere ait kırk Üç kadar yer adı vardır.
1520 yıllarında Haleb Türkmenleri arasında üç kola ayrılmış bir Çepni oymağı görülüyor. Bunlardan 53 vergi evi olan birinci kol Anteb’in kuzey doğusundaki Rum Kale yöresinde,Doñrul (=Tuğrul) Kethüda’nın idaresindeki ikinci kol Antakya’nın kuzeyindeki Gündüzlü Kazasında, nüfusu en az olan üçüncü kol ise doğuda bir yerde (Boz Ulus arasında) yaşamaktaydı. 1570 tarihinde yani 50 yıl sonra, diğer Türkmen oymakları gibi, Çepniler’in de nüfusları çok artmış, 1520 Yıllarında 53 vergi evi olan birinci kol bu tarihte 397 vergi Nüfusuna yükselmiştir. Başını Kızdılu, yahut ”Başım Kızdılu Çepni” adiyle anılan ikinci ve üçüncü Çepni kollarının ise 29 ve 16 Vergi nüfusları vardır.
XVII. Yüzyılın ortalarına doğru Çepniler’in ana kolu yine Rum Kale Yöresinde yaşıyor ve kasabalar (?), Korkmazlu, Sarılu, Karalar, Köseler ve Şuayyıblu obalarına ayrılıyordu. Başım Kızdılu adınıtaşıyan diğer iki oymak ise Batı Anadolu’ya göç ederek Saru Han (Manisa) ve Aydın sancaklarında yurt tutmuştu.
Diyarbekir bölgesinde yaşayan Boz Ulus kışın Mardin’in epeycegüneyindeki çöl bölgesinde kışlıyor, yazın da Erzincan-Erzurum Arasında yaylıyordu. Boz Ulus, uğradığı baskılar yüzünden 1613Yılında Orta Anadolu’ya göç etti ve bir daha eski yurduna dönmedi.İşte bu Boz Ulus’un Orta Anadolu’ya göç eden ana kümesi arasında Kantemir Çepnisi denilen bir Çepni oymağı da vardı. 1691 yılında Birçok Boz Ulus oymakları gibi Çepniler de Rakka bölgesine Yerleştirildiler. Çepniler bu bölgeden iki defa kaçtılar. 1728 Tarihli bir vesikada Kantemir Çepnisi’nin Rakka’ daki iskânyerlerine gitmemek için Bergama taraflarına göçtüğü Bildirilmektedir.
Balıkesir bölgesi ile Manisa ve Aydın vilayetlerindeki Çepniler bu Bölgeye on yedinci yüzyıldan sonra gelmiş Halep Türkmenleri ile Boz Ulus’a mensup Çepnilerdir. Tahrir defterlerinden, Adana’nın Sarı Çam yöresinde küçük bir Çepni Oymağının yaşadığını; Dulkadır eli arasında da 34 vergi nüfuslu Küçük bir Çepni oymağı ile aynı bölgede Çepni adlı bir de kalenin Bulunduğunu öğreniyoruz.
XVI. Yüzyılda Boz Ok (Yozgat) ta 42 vergi nüfuslu Çepni adlı küçük Bir oymak yaşıyordu. Yine orada varlığını bu güne kadar sürdüren Çepni adlı bir de köy vardı. Yine XVI. Yüzyılda Çorum’a bağlı Alp Oğuz köyünde Çepni Özü adlı bir Cemaat yani bir oymakla, Hamid sancağının (Isparta vilayeti) Göl Hisar kazasında da 70 vergi nüfuslu bir oymak görülmekte idi.
Eski Il, Koş (Koç) Hisar Gölü’ne dökülen In Suyu’ndan başlayıp Güney doğu’ ya doğru Ereğli’nin batısındaki Akça şehir’ e kadar Uzanan topraklardan meydana gelmişti. Koç Hisar Gölü’ nün güneyucuna çok yakın olan Eski İl köyünün bu kazanın merkezi olduğu Anlaşılıyor. Eski İl’de yaşayan Çepniler’in büyük bir kısmı Yavuz Selim devrinde (1512- 1520) yedi köyde yerleşmiş olup ancak 27 evlik Bir oba eski yaşayışını sürdürüyordu. Bu oba asrın sonlarına doğruhenüz yerleşik hayata geçmemişti. Turgut yöresindeki Çepni oymağı I.Selim devrinde 44 vergi nüfuslu küçük bir oymak idi.
Adana’nın Saru Çam nahiyesinden gelip Ankara’ya bağlı Şerefli koçhisar kazasına yerleşen yaşayan Orun-Guş oymağının arasında da 133 Nüfuslu bir Çepni obası vardı. Sivas yöresinden Ankara yöresine Kadar yayılan ve 27 oymaktan meydana gelen Ulu Yörük veya Ulu Yörük Türkleri denilen büyük topluluğun oymakları arasında da bir kaç Oğuz Boyuna mensup teşekküller de vardı. İşte bunlardan biri de Çepniler’di. Çepniler’in yurtlarının Ak Dağ Madeni’nin kuzeyinde,
Zile’nin güneyinde, meşhur Çamlı Bel’in batısında bulunduğu Anlaşılıyor. 1520 tarihinde Çepniler’in 17 kışlakları vardı. Onlarbu kışlaklarında çiftçilik yapmakta idiler. 1575 yılında ise 32 Kışlakta oturmakta, nüfusları da dört misli artmış bulunmakta İdi.XIX. Yüzyılın ikinci yarısının başlarında Çepniler’in oymakgeleneğini korudukları görülüyor. O yıllarda Çepni oymağı ile karahisar-ı Behramşah, Boz Ok sancağına bağlı idari yörelerden birini Teşkil etmekte idi.
1720 tarihli bir fermanla, Anadolu’nun çeşitli yerlerindeniçlerinde 50 hanelik bir Çepni topluluğunun da bulunduğu türkmenboyları, bölgeyi Arap eşkiyasının mazarratından korumak ve ziraatle Uğraşmak üzere Harran Ovasına yerleştirilmişlerdi.
Daha önce de belirtildiği gibi, Vilayetname’ den anlaşıldığına Göre Kırşehir’in Suluca Kara Üyük ( Hacı Bektaş ) sakinleri deçepniler’ den idiler. Tahrir defterlerine göre Kırşehir bölgesinde Çepni adını taşıyan bir de köy vardı.
